Soms hebben we het gevoel dat onze gevoelens de overhand krijgen. Soms horen we verhalen van anderen die ons aangrijpen. Als hulpverlener krijg je vaak verhalen te horen van trauma, stress of leed. En dit op frequente basis. Hulpverleners lopen dan ook een groter risico om plots zelf emotioneel uitgeput te geraken. Deze emotionele belasting noemen we compassion fatique of compassiemoeheid.
De dubbel-bijzondere combinatie van Autisme en Hoogbegaafdheid. Vaak mis gediagnosticeerd, mis begrepen en over bevraagd. We schatten ze vaak heel hoog in door hun cognitieve capaciteiten, maar vergeten dan dat ze eigenlijk heel hard aan het compenseren zijn om deze ‘onbegrijpelijke’ wereld te bevatten. Wat voor ons neuro typische mensen vanzelfsprekend is, is dat voor hen vaak niet. Door hun hoge intelligentie zijn ze vaak in staat om vele scripts te kennen en toe te passen, zo camoufleren ze wat ze niet begrijpen.
Hoe vaak gaan leerkrachten niet goedbedoeld van start met allerlei beloningssystemen? Het ene nog complexer dan het andere. Steeds tot doel het probleemgedrag in de kiem te smoren en de kinderen te complimenteren op dingen die ze goed doen. Maar werkt dit ook echt?
Het eeuwige vraagstuk over wat invloed heeft op de vorming van onze persoonlijkheid. Was het nu ‘nurture’ of ‘nature’. Tijdens een creatieve sessie gaan we hier dieper op in. In dit blogbericht neem ik jullie mee in deel 1 van de weg naar de oorsprong.
Vraag je je af hoe zo een creatieve sessie er uit ziet? Wat er dan zoal gebeurd? Veel mensen denken bij kunst en therapie al te vaak dat dit ook wil zeggen dat je creatief en handig moet zijn en dat het enkel voor kinderen is.